Para tratar de comprender a obra de Junger non só hai que ter en conta que foi soldado-heroi de guerra ou que viviu cen anos (que tamén) senón, sobre todo, a súa afición pola entomoloxía.

"…ese torso agotado de follar"

Cayo Valerio Catulo, hai dous mil anos, traducido por J. A. González (ed. Cátedra).

E despois queren convencernos da modernidade de calquera chorrada electropop actual.

Considerado o asunto en sí mesmo, non só a existencia de deus é evidente: os folletos de supermercado, hipermercado e grandes almacéns (3x2), son indudablemente un xénero senlleiro do deseño gráfico contemporáneo, máis importante que os posters das pinículas e só por detrás dos manuais de instruccións.

Moito falar da señalética das olimpiadas do 72, pero dos folletos de Alcampo, qué?

Había un anuncio no que, para vender reloxos, un poeta-piloto de fórmula 1 dicía moi serio: "no es lo que tengo, es lo que soy". Pero a sutil diferenciación resultaba ineficaz, porque ben podería dicir: "no es lo que tengo (millones), es lo que soy (millonario)".

Non hai moito tempo, calificar a alguén de "pequenoburgués" era o peor insulto posible; moito peor que "conacho". Moitísimo peor. Claro que "pequenoburgués" desapareceu completamente da linguaxe revolucionaria actual de twitter, marxismo-leninismo salvador-de-almas 2.0 antiheteropatriarcal.

"Quen paga, manda."

“Para crecer de nuevo, el hombre está obligado a rehacerse. Y no puede rehacerse sin dolor. Pues él es al mismo tiempo el mármol y el escultor. Es inherente a su ser el hecho de que debe, a grandes golpes de martillo, hacer saltar las chispas a fin de recuperar su propio rostro”.

(A.   Carrel, citado por E. Michaud en “La estética nazi, un arte de la eternidad”)

As memorias de Pavese póñense realmente interesantes a partir do momento no que deixa de falar para a posteridade (blablabla de altos voos) e comeza a fozar nas súas pequenas miserias, vicios e rancores.

Podería pensarse que a sinatura dun contrato de “compraventa de alma” entre fulanito-de-tal e Satán-Auténtico se leva a cabo nun salón estilo imperio con gran cerimonia e pluma de ouro e tinta de sangre e público formado por familiares e amigos.

Sen embargo, o máis probable é que fulanito complete no ordenador de casa un formulario online, cun pantallazo dos "termos e condicións" e un botón de "aceptar".

E que pulse o botón de "aceptar" sen ler nada, claro.

Todo moi prosaico e pouco glamuroso. A unha velocidade ADSL de 30MBs de descarga e 3 de subida.

Vai un experto e di: "Las máquinas no van a poder rebelarse contra los humanos", e debuxa unhas figuriñas na pizarra.

As leis da robótica son dunha simpleza e inxenuidade abraiantes.